Hükümet BDP'den neden rahatsız?

16.10.2013 Vatan

Bir bayram günü siyaset, hele Kürt sorunu ve çözüm süreci üzerine yazmanın (ve siz okuyucular için okumanın) pek hoş bir şey olmadığının farkındayım. Fakat bu hayati konular bayram filan dinlemiyor. Örneğin Başbakan Erdoğan, bayram namazı çıkışı BDP'ye yönelik eleştirilerini sürdürmekten geri kalmadı. Yine dün Başbakan'ın başdanışmanı Yalçın Akdoğan BDP'nin çatırdama ihtimali üzerine yazdı. Yeni Şafak Gazetesi Ankara Temsilcisi Abdülkadir Selvi de, resmi kaynaklardan aldığı belli olan bazı bilgilerden hareketle Cemil Bayık'ın yerel seçimlerin silahların gölgesinde geçmesi için hazırlık içinde olduğunu yazdı.
Selvi'nin yazısını önemsiyorum zira zaten geri çekilmeyi durdurmuş olan PKK'nın, herhangi bir bahaneyle ateşkesi de bitirmesi pek şaşırtıcı olmaz. Fakat çatışmaların yeniden başlama ihtimali o kadar ürkütücü ki insanın içinden bunun üzerine yazmak bile gelmiyor.
BDP'nin çatırdama ihtimaliyse pek böyle değil. Aslında bir süredir BDP içinde ciddi çalkantı, tartışma ve iktidar mücadeleleri olduğu biliniyordu. Daha biz BDP içinde kimin kimlerle birlikte hangi konuda hangi pozisyonu aldığını, İmralı (Öcalan) ve Kandil'in ağırlıklarını kimlerden ve hangi yaklaşımlardan yana aldığını anlamadan siyasi iktidarın tercihini öğrenmiş olduk. Gerek Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay'ın, gerek Başbakan'ın sözlerinden, gerek Akdoğan'ın son yazısından, gerekse son İmralı heyetine Selahattin Demirtaş'ın alınmamasından hareketle hükümetin BDP'nin şimdiki yöneticilerinden, onların siyaset yapma tarzlarından memnun olmadıkları anlaşılıyor.

Ayakları üzerinde duran BDP

Kısacası ülkeyi yönetenler BDP'yi "fazla sert" ve "uzlaşmaz" buluyorlar. Bu şikayetlerinde haklı olup olmadıkları, hatta böyle bir şikayete hakları olup olmadıkları tartışılır. Bunu şimdilik bir kenara bırakıp şunu çekinmeden ileri sürebiliriz: Hükümet dün BDP'yi kendi ayakları üzerinde duramadığı, Kandil ve İmralı'dan bağımsız hareket etmediği, edemediği için eleştiriyordu, bugünse aynı partinin belli konularda ağırlık koymasından, Selahattin Demirtaş, Sırrı Süreyya Önder gibi isimlerin yıldızlarının sadece Kürt siyasi hareketi içinde değil, genel olarak Türkiye siyasetinde parlamasından rahatsız oluyor.
Bir diğer endişe konusuysa, Gezi direnişiyle birlikte ortaya çıkan toplumsal muhalefet potansiyelinin, BDP ile buluşarak bu partiyi ülkenin her anlamda sahici ana muhalefeti haline dönüştürme imkanı. Yıllarca BDP'yi (ve ondan önce gelen partileri) "Türkiye partisi olamamak"la eleştiregelenlerin birdenbire onu "Kürtlerin enerjisini Kürt olmayanlara armağan etme"ye çalışmakla suçlamaya başlaması ilginç. Öcalan'ın talimatıyla BDP'nin yerini alması beklenen HDP'ye yönelik olarak Kürt hareketi içinden gelen itirazların iktidar partisi tarafından takdir edilmesi üzerinde iyice düşünmek gerekiyor.

Sağ-sol kavgası

Özel olarak BDP, genel olarak Kürt siyasi hareketi içinde süregelen tartışmaları her ne kadar modası geçmiş görünse de "sağcılık/solculuk" ikilemi ekseninde irdelemek yanlış olmayabilir. Anladığım kadarıyla hükümet, BDP içinde sağ kanadın, yani Kürtlüğe (ve dolayısıyla Kürt milliyetçiliğine) vurgu yapan isimlerin öne çıkmasını tercih ediyor. Bunların çoğunun düne kadar Kürt hareketi içinde "şahin" bilinen isimler olması işleri daha da ilginç kılıyor. Siyasi iktidarın Kürt hareketini düzenlemeye yönelik arzu ve çabalarının sonuç vermesi sanıyorum tek bir şekilde mümkün olabilir: Öcalan'ını buna ikna ederek.
"Peki edebilir mi?" diye sorulacak olursa şunu söyleyebilirim: Bugüne kadar attığı bazı adımlar siyasi iktidarın hoşuna gitmiş olabilir ama Öcalan bugüne kadar attığı adımlarda hep devletin değil esas olarak kendi hareketinin bekasını gözetmiş birisidir. Yani devletin istediğini yaptığının sanıldığı anlarda bile onun Kürt hareketinin geleceğini düşündüğünü söyleyebiliriz. Bu sefer de olsa olsa öyle olur.

Destek olmak ister misiniz?
Doğru haber, özgün ve özgür yorum ihtiyacı
Bugün dünyada gazeteciler birer aktivist olmaya zorlanıyor. Bu durum, kutuplaşmanın alabildiğine keskin olduğu Türkiye'de daha fazla karşımıza çıkıyor. Halbuki gazeteci, elinden geldiğince, doğru haber ile özgün ve özgür yorumla toplumun tüm kesimlerine ulaşmaya çalışmalı ve bu yolla, kutuplaşmayı artırma değil azaltmayı kendine hedef edinmeli. Devamı için

Son makaleler (10)

28.04.2024	Akşener’den sonra İYİ Parti: Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak
23.04.2024	Rıfat Bali ile söyleşi: Musa’nın evlâdı Cumhuriyet’in yurttaşı
22.04.2024	Murat Somer ile söyleşi: CHP mi kazandı, AKP mi kaybetti?
21.04.2024	Erdoğan özeleştiri yapabilir veya yakın çevresinden, “Kral çıplak“ diyecek birileri çıkabilir mi?
19.04.2024	Haftaya Bakış (210): Istakozdan Rolex’e – Beklenen Erdoğan ve Özel görüşmesi
17.04.2024	Murat Ağırel ile söyleşi: Türkiye nasıl kara para aklama cenneti haline geldi?
14.04.2024	Kim Erdoğan ile müttefik olmak ister?
12.04.2024	AK Parti “yok hükmünde”, çünkü…
11.04.2024	Ateş İlyas Başsoy ile söyleşi – 31 Mart değerlendirmesi: Köftecilerin gazabı
10.04.2024	Ali Yaycıoğlu ile söyleşi: Erdoğan yorgunu Türkiye’de açılan kapı ve riskler

28.04.2024		Akşener’den sonra İYİ Parti: Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak
17.06.2023		Au pays du RAKI : Entretien avec François GEORGEON
21.03.2022		Ruşen Çakır: Laicism out, secularism in
19.08.2019		Erneute Amtsenthebung: Erdogans große Verzweiflung
11.02.2016		Hesabên herdu aliyan ên xelet şerê heyî kûrtir dike
05.05.2015		CHP-şi Goşaonuş Sthrateji: Xetselaşi Coxo Phri-Elişina Mualefeti
03.04.2015		Djihadisti I polzuyutsya globalizatsiey I stanovitsya yeyo jertvami. Polnıy test intervyu s jilem kepelem
10.03.2015		Aya Ankara Az Kobani Darse Ebrat Khahad Gereft?
08.03.2015		La esperada operación de Mosul: ¿Combatirá Ankara contra el Estado Islámico (de Irak y el Levante)?
18.07.2014		Ankarayi Miçin arevelki haşvehararı